คุณเข้าใจเป็นภาษาญี่ปุ่นเท่านั้น? เสน่ห์ของบทกวี Waka: คอลเลกชันบทกวี Kokin Waka เล่มที่ 2：121 ถึง 130 เพลงในฤดูใบไม้ผลิ

Kokin Waka Poetry เล่มที่ 2：春下 121~130首の魅力

＊この画像はイメージです

記事の説明

"คอลเลกชัน Kokin Waka"、นี่เป็นคอลเล็กชั่นครั้งแรกของกวี Waka Imperial Waka ที่รวบรวมในช่วงยุค Heian、นี่เป็นชิ้นสำคัญที่กำหนดประเพณีของบทกวี Waka ญี่ปุ่น。ในเล่ม 2 "ฤดูใบไม้ผลิ 2"、หัวใจของฉันเสียใจกับการสิ้นสุดของฤดูใบไม้ผลิ、มันอ้างถึงความรู้สึกเกี่ยวกับดอกไม้ของยามาบูกิ。โดยเฉพาะคอ 121-130 คอ、หลายเพลงแสดงทิวทัศน์ของฤดูใบไม้ผลิและความเศร้าโศกของฤดูกาลที่เปลี่ยนแปลงไป、ขึ้นอยู่กับเสียงของภาษาญี่ปุ่นและวิธีที่คุณเลือกคำ、มันมีความแตกต่างเล็กน้อยที่ไม่สามารถถ่ายทอดได้ในการแปล。ในบทความนี้、ตัวอักษรโรมันสำหรับบทกวี Waka แต่ละบท、ความหมาย、พื้นหลัง、และเราจะอธิบายจุดที่ดีของบทกวี Waka ที่ไม่สามารถถ่ายทอดได้ในการแปล。

　第121首　読人不知（よみびとしらず）

＊この画像はイメージです

บทกวี Waka
　今もかも　　さきにほふらむ 　　橘の　　　　こしまのさきの　　　　山吹の花
ตัวอักษรโรมัน
Ima mo kamo　saki nihouram　Tachi bana no　Koshima no saki no　Yamabuki no hana

ความหมาย
今もなお美しく咲いているのだろうか。มันอยู่ที่ปลายต้นไม้ Tachibana นั้น、ดอกไม้ของภูเขา。
ความเป็นมาและความดี
「今もかも」という詠嘆が、ชวนให้นึกถึงฉากที่สวยงามจากอดีต、ความรู้สึกที่ไกลเกินไกลและเวลาไหลซึ่ม。ในการแปล、เป็นการยากที่จะแสดงออกถึงความแตกต่างทางอารมณ์ที่ลึกซึ้งนี้อย่างเต็มที่。

　第122首　読人不知（よみびとしらず）

＊この画像はイメージです

บทกวี Waka
　春雨に　　　にほへる色も　あかなくに　　かさへなつかし 　　　山吹の花
ตัวอักษรโรมัน
Harusame ni　nihoeru iro mo　akanaku ni　kasae natsukashi　Yamabuki no hana

ความหมาย
春雨に濡れていっそう美しく映える山吹の花。คุณจะไม่มีวันเบื่อกับสีนั้น。นั่นคือแค่?、ฉันรู้สึกรักมากขึ้นเรื่อย ๆ。
ความเป็นมาและความดี
「かさへなつかし（さらに愛おしい）」という表現に、ไม่ใช่แค่ความงาม、รวมถึงบรรยากาศที่น่าจดจำ。การแปลสามารถสูญเสียอารมณ์ลึกของ "ความคิดถึง" ได้อย่างง่ายดาย。

　第123首　読人不知（よみびとしらず）

＊この画像はイメージです

บทกวี Waka
　　山吹は　　あやななさきそ　　花見むと　　　うゑけむ君が　　こよひこなくに
ตัวอักษรโรมัน
Yamabuki wa　ayananasaki so　Hanami mu to　uekemu kimi ga　Koyoi konaku ni

ความหมาย
山吹よ、มันไม่ต้องเบ่งบานอย่างสวยงาม。คนที่ปลูกมันเพื่อดูดอกซากุระ、เพราะคืนนี้ฉันจะไม่มา。
ความเป็นมาและความดี
「なさきそ（咲かないでほしい）」という表現が、ความแตกต่างระหว่างความคาดหวังและความผิดหวัง。การแปลมีแนวโน้มที่จะขัดขวางความสมดุลระหว่าง "ความเหงาที่คุณไม่ได้มา" และ "ความไร้หัวใจของดอกไม้"。

　第124首　紀貫之（きのつらゆき）

＊この画像はイメージです

บทกวี Waka
　　吉野河　　　　岸の山吹　　　　吹く風に　　　そこの影さへ　　うつろひにけり
ตัวอักษรโรมัน
Yoshino kawa　kishi no yamabuki　fuku kaze ni　soko no kage sae　utsuroi ni keri

ความหมาย
吉野川の岸辺に咲く山吹が、吹く風に揺れて、川の底に映る影さえも移ろいゆく。
ความเป็นมาและความดี
「そこの影さへ（川底の影さえ）」という表現が、目に見えないものまで移り変わる儚さを伝える。翻訳ではこの繊細な移ろいの美が表しにくい。

　第125首　読人不知　一説、橘清友（たちばな の きよとも）

＊この画像はイメージです

บทกวี Waka
　かはつなく　　ゐての山吹　　ちりにけり　　花のさかりに　　　あはましものを
ตัวอักษรโรมัน
Kawazu naku　Ite no yamabuki　chiri ni keri　Hana no sakari ni　Ahamashi mono wo

ความหมาย
かえるが鳴くころ、井手の山吹が散ってしまった。そうと分かっていたら、花の盛りに逢いたかったものを。
ความเป็นมาและความดี
「花のさかりにあはましものを（花の盛りに会いたかった）」の嘆きが、時間の流れと共に訪れる喪失感を表す。ในการแปล、この時間的な感情の対比が伝わりにくい。

　第126首　素性法師（そせいほうし）

บทกวี Waka
おもふとち　　　春の山辺に　　　うちむれて　そこともいはぬ　　たひねしてしか
ตัวอักษรโรมัน
Omofu tochi　haru no yamabe ni　uchimurete　soko tomo iwanu　tahine shite shika

ความหมาย
気の合う友人同士で、春の山道を歩き回って、あてもなく気ままに旅寝をしてみたい。
ความเป็นมาและความดี
「そこともいはぬ（どことも言わず）」という表現が、漂泊の情と孤独を象徴し、春の儚さとともに深い哀愁を醸し出す。

　第127首　凡河内躬恒（おおしこうちのみつね）

บทกวี Waka
あつさゆみ　　春たちしより　　　年月の　　　いるかことくも　　おもほゆるかな
ตัวอักษรโรมัน
Atsusayumi　haru tachishi yor　 toshitsuki no　iru ka kotoku mo　omohoyuru kana

ความหมาย
春が始まって以来、月日が矢を射るかのように早く過ぎ去っていくように思える。
ความเป็นมาและความดี
「いるかことくも（射るかのように）」という比喩が、時間の流れの速さと、胸に迫る感慨を強調する。

　第128首　紀貫之（きのつらゆき）

บทกวี Waka
なきとむる　　花しなければ　　うぐひすも　　はては物うく　　なりぬべらなり
ตัวอักษรโรมัน
Nakitomuru　hana shinakereba　uguisu mo　hate wa mono uku　narinu bera nari

ความหมาย
鳴いて花が散るのを止めようとした鶯も、花が散って物憂げになってしまうのだろう。
ความเป็นมาและความดี
「はては物うく（ついには憂う）」という表現が、春の終焉とともに訪れる感傷を見事に表現している。

　第129首　清原深養父（きよはらのふかやぶ）

บทกวี Waka
　花ちれる　　　水のまにまに　　とめくれば　　　山には春も　　　なくなりにけり

ตัวอักษรโรมัน
Hana chireru　mizu no manimani　tomekureba　yama ni ha hanamo　nakunarinikeri

ความหมาย
散った花びらを辿って川を遡ってみれば、山には花もなくなり、春も去っていた。

ความเป็นมาและความดี
「山には春も　なくなりにけり (山の春がなくなってしまった) 」という表現には、すっかり過ぎ去ってしまった春に対する寂しさや、移ろう季節への無常感が表れている。

　第130首　在原元方（ありわらのもとかた）

บทกวี Waka
おしめども　　とどまらなくに　　春霞　　　　帰道にし　　たちぬとおもへば

ตัวอักษรโรมัน
Osimedomo　todomaranakuni　haru kasumi　kaeru mitinisi　tachinu to omoeba

ความหมาย
どれ程惜しもうとも、春は決して留まってはくれない。あるべき帰路に経ってしまったようだ。

ความเป็นมาและความดี
「春霞（はるかすみ）」という表現には、季節の流れで消えゆく春の情景を霞に例えており、あるべき自然の世界へと還っていく春の花々への寂しさが読み取れる。

สรุป

今回紹介した和歌は、春の終わりの寂しさや山吹の花への想いを巧みに表現しています。平安時代の人々が花に寄せた繊細な感情や、時の移ろいへの哀惜の念は、日本語独特の余韻によって生み出されています。特に「なつかし」「うつろひ」「あはましものを」などの表現は、単なる翻訳では伝えきれない微妙な心の動きを含んでいます。和歌を読むことで、日本語の美しさや、そこに込められた感情の深さを感じ取ることができるでしょう。